Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim
Nag-aabang sa sulok at may hawak na patalim
Di ka hahayaan na muli pang masaktan
Wag ka nang matakot, wag ka nang matakot
Sa dilim ako’y tinawag ngunit pinahamak ng akalang liwanag
Bakit gan’to naging mahina ako
Masama man ang bagay, magandang hangarin labag man sa aking damdamin
Bakit gan’to naging mahina ako
Hindi ko ‘to ginusto
Ako si Gregor, anak ng mag-asawang hiwalay
Mga pangarap ko sa buhay magkasamang tinangay
Ng ama ko sa pag-alis patungo sa kanyang kabet
Habang ang inay ay nagdurusa sa kanyang sakit
Huminto sa pag-aaral para lang humanap ng
Pagkakakitaan, determinado na humahakbang
Ngunit walang nais na tumanggap sa’kin
Puro na lamang pagtanggi ang syang tumambad sakin
Wala kong magawa hindi ako tapos ‘di ako makaangal
Wala ng ibang paraan kundi ang mangalakal
Nahihiya man ay wala akong pagpipilian
Kung kaya sa gantong paraan na lang pagpipilitan
Inay kain ka na may dala akong pansit
Tapos inom ka ng gamot alis lamang ako saglit
Didiskarte lang ako para bukas meron ulit
Basta pangako mo magpapagaling ka sa ‘yong sakit
Sa dilim ako’y tinawag ngunit pinahamak ng akalang liwanag
Bakit gan’to naging mahina ako
Masama man ang bagay, magandang hangarin labag man sa aking damdamin
Bakit gan’to naging mahina ako
Hindi ko ‘to ginusto
Habang tumatagal lalo akong nahihirapan
Dahil sa paupahan lamang kami naninirahan
Sa dami ng gastusin di sapat ang konting danyos
Dahil sa gamot ni nanay nauubos ko din halos
Hanggang sa lumala pa ang kanyang karamdaman
Panginoon tanong ko lang anong aking kasalanan
Bakit ako nagdaranas ng ganitong suliranin
Doble ang balik ng malas kahit pagsumikapin
Sa ospital ay isinugod ko agad ang ina ko
Gumaling lang sya gagawin ko lahat kahit ano
Araw at gabi wala akong sinayang na sandali
Upang bumuti s’ya’t maging maayos sa’ming pag uwi
Inay kain ka na may dala akong pansit
Tapos inom ka ng gamot alis lamang ako saglit
Didiskarte lang ako para bukas meron ulit
Basta pangako mo magpapagaling ka sa ‘yong sakit
Sa dilim ako’y tinawag ngunit pinahamak ng akalang liwanag
Bakit gan’to naging mahina ako
Masama man ang bagay, magandang hangarin labag man sa aking damdamin
Bakit gan’to naging mahina ako
Hindi ko ‘to ginusto
Isang gabi ng huwebes lumubog na ang araw
Doon ko naisipan na mandukot at magnakaw
Labag man sa loob ko ay hindi na ko makatagal
Sa karampot na kusing saking trabahong marangal
Eskinita sa Ermita babaeng nakabistida
Ako’y marahang lumakad palapit na parang espiya
Mula sa likod tinutukan ko sa tagiliran ng lanseta
Kung ayaw mong masaktan ibigay mo lahat ng ‘yong pera
Nanlaban s’ya’t sumigaw kaya ako ay napilitan
Na itarak ang hawak kong patalim sa kanyang tagiliran
Isinantabi ko ang konsensya para saking obligasyon
Kay inay upang may pandagdag kami sa operasyon
Ngunit di ko naabutang buhay ang aking ina
At hanggang sa huling hantungan ay nagtataka
Bakit po bakit po bakit po o bakit ba
Nakapatay ako para lamang buhayin sya
Ngunit di ko nagawa ngayon ang luha ko’y tumulo
Di alam ang uunahin magluksa ba o sumuko
Sinumpa ko ang mundo sa labis na kalungkutan
Di ko akalain na ito’y aabot sa kasukdulan
Ngunit wala kong magawa gustuhin ko mang pumatas
Wag kayong mag-alala wala akong planong tumakas
Kaya ang kwentong ‘to’y aking sinasarado
Patawarin mo ko Lando hindi ko sinasadya to
Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilim
Nag-aabang sa sulok at may hawak na patalim
Di ka hahayaan na muli pang masaktan
Wag ka nang matakot, wag ka nang matakot
Sa dilim ako’y tinawag ngunit pinahamak ng akalang liwanag
Bakit gan’to naging mahina ako
Masama man ang bagay, magandang hangarin labag man sa aking damdamin
Bakit gan’to naging mahina ako
Hindi ko ‘to ginusto
